Kırılmış bir aynada insan kendini, yüzünü parçalanmış görür. Ve bir bütün değildir aynadaki suretimiz. Aynaya bakan değil elbet sorumlu olan, aynayı kıran belliki…
Ayna hesaplaşmadır kendimizle, ayna yansımasıdır yüreklerimizin… birileri toplumun vicdan aynasını kırmış belliki… Onun içindir, Van depreminden sonra, kırık aynada parçalanmış benliği görmek, öfkeleri kırıklar arasından sızarak çıkartmak, insanlığını vicdanını kırık aynalarda parçalayarak değişik noktalara,kardeşliğe,komşuluğa,paylaşılmışlığa zehir gibi akıtmak…
Biz öfkelerimizi , yüreğimizdeki insan sevgisiyle aşmayı öğrettik çocuklarımıza, öğreteceğiz dahada… kırılmış aynalara bakmayı tercih etmedik… Bir çocuk düştüğünde kaldırırken, ağlarken bir ana ölen yavrusuna,açken bir komşumuz, hiç düşünmedik Milliyetini, düşünmeyeceğizde… Bizim evimizde aynalar kırık ,yürekler sağır değil..Olmayacakta…
Van’da olan 7.2 lik deprem, toplumda parçalanmış kimliklerin, yüreklerin kırık aynalardaki yansımalarının, nasıl büyük bir depreme gebe olduğunun öncü depremidir.
Şimdi dayanışma yığınağı yapmak… kırılmış aynaları çöpe atmak..vicdanımızı yüreğimizi kardeşliğe sevgiye açmak acılarımızı sarmak öfkelerimizi yüreğimizle aşmak zamanı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder